સાંભળ

બેશુમાર ચાહતા હો એ શખ્શ
સાવ,
છેક સાવ જ રસાતાળ જાય.

ત્યારે

રસથાળ જેવા શબ્દો
જીભની ટોચે ટટળે.
ના કહેવાયેલી વાત
પંક્તિબધ્ધ ફફડે
વ્હાલ બધું ડુમો થઇ આથડે

એને નફરત કેમ કરાય?
જે બીકમાં ઢબુરાયું છે.
મૂળ માગેૅથી ફંટાયું છે.
બુધ્ધિના ભારથી અંજાયું-
દબાયું છે.
સ્નેહ જેનામાં સુકાયું છે

બુધ્ધિના બળથી એ પ્રેમ છોલે છે
વસ્તુને કાટલે પોતાને ય તોલે છે
અપેક્શાના હિંચકે ઝૂલાવે-ઝૂલે છે
એને હવે બાથમાં કેમ લવાય?

સ્નેહનો ભાગાકાર,શેષ વધ્યો એનો 'હું'
નથી ભળાતો એને સ્નેહનો ' તુ હી તું'
એને કહેવું કેમ : પાપ એટલે પ્રેમ ગાળીને જીવવુ ?
કે કરુણા ઉભી થાય એટલા ભુવા પ્રેમમાં પડ્યા છે.

રુ-બ-રું કહેવાતું એ અહીં દિવાલે ચિપકાવવું પડ્યું
બે જણનું અંતર ના ઉઘડ્યું તો વધી પડ્યું.