11.9.16

ત્રાજવું

ત્રાજવું.
ઓરડાની હવા તંગ અને ખાટી થઇ ગઈ. મારા ચિત્તમાંથી ઝમતા સત્તાના મદની આ અસર મને ગમતી પણ હતી અને અણગમતી પણ. ગમા-અણગમાનું ત્રાજવું સંતુલિત હતું પણ મારી સમજણનું પલ્લું અહં સામે ઉંચે ચઢેલું.
જો કે, કોઈ પણ સારો અધિકારી કરે તેવું કાર્ય મારા પલડે જમા કર્યું'તું. મેં સુચના આપી'તી : ફર ફર ના કર. બોલ-બોલ ના કર. સ્થળ-સમયનું ભાન રાખ.
પણ, તે કશા કેફમાં હતી. કદાચ છેલ્લા સમયને દાંત વડે ખેંચીને લંબાવી લેવા માંગતી હતી.
'હું મારી જવાબ-દારીમાં બંધાયેલી હતી' એ દલીલ બીજા બધાને ગળે તરત ઉતરી જાય તેવી સ્વાભાવિક હતી પણ એ મને ખટકતી હતી. તેની સ્થિતીથી હું વાકેફ છું ને ! ખુશ રહેવાનો, પોતાની ક્ષમતાઓ પ્ર-દર્શિત કરવાનો મોકો તેને માત્ર અહી જ તો મળતો હતો ! અને તે તેનો વટ્ટ મારા પર કેટલો ચાલે છે એમ પણ ગાઈવગાડી જતાવવા ઈચ્છતી હતી.
અને મેં જાહેરમાં સાબિત કરી દીધું કે તેના સ્નેહને વશ થાઉં એટલી દ્રવ્ય હું નથી.
હું તેને વઢી,તેના મિત્રો સમક્ષ.
હંમેશની જેમ, પસ્તાવો પ્રગટ્યો, પાછળથી.
મન રમતું રહ્યું : સોરી કહેવું જોઈએ.
પણ,હવે તે ક્યાં મળવાની હતી? હવે તેને અહી આવવા ક્યાં મળવાનું હતું?
આ માહિતીથી મેં અજંપો અને નિરાંત અનુભવ્યા. સમપ્રમાણમાં. આ સમતા નથી, બિમારી છે એમ જાણવા છતાં હું અજંપાવાળા પલડાનું દળ વધારતી રહી.
વચ્ચે એક દિવસ તે આવી ને જતી રહી. મને મળવા ના આવી.
તે ય મારું પ્રતિબિબ પડઘાવતી હતી. એક શિક્ષક તરીકે હું ખોટો આદર્શ પેશ કરી રહી છું તેવું જ્ઞાન મારી પાસે હતું, કોઈ પાઠ્યપુસ્તક જેવું. બસ, તે બાબત સમજણ નોતી બની.
છેલ્લા પેપરમાં મારું સુપર-વિઝન તેના ખંડમાં હતું. પેપર વહેલાં લખી રહ્યા પછી તેણે વાતો કરવાનું , બીજી બેંચ પર જઈ રમવાનું , કેરીના કટકા ખાવાનું-વહેંચવાનું શરુ કર્યું. મેં તેને ટોકી, કેટલીક વાર ટોકી પણ બે-અસર. પછી શું ! મેં સત્તાધારી અવાજે હૂકમ કર્યો પરીક્ષાને અનુરૂપ વર્તન કરવાનો. અને ઓરડાની હવા તંગ અને ખાટી થઇ ગઈ.
સાથી શિક્ષકે આ વાત જાણી મને ટોકી: શું કામ છેલ્લે દિવસે બિચારીને વઢયા! બીજા શિક્ષકે મારા વર્તનને વાજબી ઠેરવ્યું. પલડું સંતુલિત.
તેનું પરિણામપત્રક લખતી વખતે ભાવુક થઇ જવાયું. 'ઠાલી ભાવુકતા',મેં મને પીડી.
પરીણામ લેવા તે આવી. એકદમ મારી સમક્ષ ધસી અને પોતાની નોટ ધરી : "જો મેં કેટલીક ગઝલો લખી છે. આ એક દિકરીના જીવન વિશેની છે." તેના અવાજમાં ભેજભરી ધ્રુજારી હતી. હું તો પાછલા અઠવાડિયાથી એ ભેજને ખાળી ખાળીને અભિવ્યક્તિને કોરી રાખવામાં સક્ષમ બની ગઈ'તી. મારી પાસે ય તેને આપવા એક નોટ હતી : જો, આમાં લખજે. તારા વિશે,તારી લાગણીઓ વિશે. કવિતા કે વાર્તા કે ડાયરીરૂપે. લખજે.
નોટની લેવડદેવડ સાથે પલડું ફરી સંતુલિત થઇ ગયું, અમારા સંબંધનું.
#6@¥4
૧/૫/૧૬ 

No comments: